පොළේ ගොසින් බඩු තේරීම

තාත්තා අප සමග පොලේ ගිය ද, එහෙමට මහා ලොකු බඩු කන්දරාවක් ගන්නේ නැත. ඒ අප සිඟිත්තන් තුන් දෙනාට සහ තාත්තාට එතරම් කළමනා අවශ්‍ය නැති බැවිනි. ඉඳහිට එන්නේ ආච්චි විතර ය. ඒ ආවිට දවස් දෙක තුනක් අප සමග නවතියි. පරිප්පු හොද්ද සමග මසක් මාලුවකට වඩා වැඩි යමක් රසට කන්නට ලැබෙන්නේ ඒ දවස් දෙක තුනේ ය.

තාත්තා සතියට ම සෑහෙන්නට පොල් ගනියි. ඒ ගෙඩි 10ක් පමණ ය. පළමුවෙන් ම පොල් ගොඩෙන් ලොකුත් නැති, පොඩිත් නැති ගෙඩියක් තෝරා අතට ගනියි. ඉන් පසු එහි මුඩ්ඩ පාමුල පාදා එය තෙතදැයි බලයි. ඉන් පසු තවත් පොලයක් ගෙන ඒ දෙක එකිනෙකට තට්ටු කරයි. ඊටත් පසු තෝරාගත් පොලය ගෙන හිස අසලින් තබා සොලවයි...අර තරම් මහා හඬක් නගමින් කෑ කොස්සන් දෙන වෙළෙඳ සමූහයක් මැද්දේ වුව ද මට ඒ "පොලේ අඬන හඬ" ඇසෙයි......!!

දැන් මේ පොල් ගෙඩි ටික අරෙහෙ මෙහෙ වීම වළක්වා ගන්නේ අප ය. හණ ගෝනිය ගෙන එහි කට ඇර, රවුම් දෙක තුනක් නවා ඝණකම් කරන්නේ තාත්තා ය. එහි කට ඇරගෙන අල්ලාගෙන සිටින්නේ අයියා ය. මේ ගෝනියට පොල් ගෙඩි දමන්නේ මා ය. ‍මුල් ම ගෙඩි දෙක තුන මල්ලේ පතුළට වැටී එහෙ මෙහ පෙරලෙන විට ගෝනියට පණ ලැබී ඇත්තාක් සේ මට පෙනෙයි. එය බලා සිටින්නට හරි ජොලි ය. ගෙඩි පහ හය වන විට දැන් මල්ල නටන්නේ නැත. එහි බඩ එහෙන් මෙහෙන් ඉදිමුණු හුඔහක් මෙන් පිම්බෙයි.

තාත්තා පොල් ගන්නේ පොතට ය. එනම් තාත්තා සතුව පොතක් තිබෙයි. පොල් ගණන සහ ගත් දිනය එහි සටහන් වෙයි. පොල් මුදලාලි තාත්තාගේ හිතවතකු නිසාත්, ඔහුගේ දරුවන් තාත්තාගේ ශිෂ්‍යයින් නිසාත් මේ ගන්නේ ණයට ය. ණය මුදල් ගෙවූ විට මුදලාලි එහි කුරුටු අකුරින් යමක් සටහන් කරයි.

පොල් ගණුදෙනුව අවසන් වූ පසු ගෝනිය මුදලාලි සිටින පැත්තෙන් ඔසවා තැබෙයි. ඒ එය ඔසවාගෙන මුලු පොළ පුරා ම කාල් ගෑටීම නිස්සාර, වෙහෙසකර ක්‍රියාවක් නිසා ය.

දැන් ඇත්තේ එළවලු ගැනීමේ අවස්ථාවයි. වැටකොලු කරලක් අතට ගන්නා තාත්තා එහි බඩ මැදට නිය පිටින් තට්ටුවක් දමයි. එය බල් හඬක් නොනගයිනම්, වැටකොල්ලේ දාරයක් ඇඟිලි තුඩින් කඩා දමයි. තෙත සහිත ව එය පහසුවෙන් කැඩෙයිනම් ඒ වැටකොල්ල හරි ය..!!

මුරුංගා කරලක් අතට ගන්නා තාත්තා එය සීරුවෙන් අඹරයි. එය පුපුරන්නේ නැතිනම් ගැනීමට සුදුසු ය. එසේ කළ ද ගන්නා සියලු ම මුරුංගා කරල් අඹරා බලන්නේ නැත. පොත්ත වියළි බවක් සහිත කරලක් අසු වූයේ නම් එය ඇඹරෙයි.  බෝංචි ගොඩ ළඟට යන තාත්තා එහි කරලක් අතට ගෙන, ඇඟිලි දෙකක් මැදට තබා මහපටැඟිල්ලෙන් තෙරපයි. එය "පට්" හඬින් පහසුවෙන් දෙකට කැඩෙයිනම් ඒවා ද ගන්නට සුදුසු වෙයි.  නාකි ගැමියකු මෙන් දෙකට නැමී කුදු වක ගැසුණු වම්බොටු සහ බණ්ඩක්කා තෝරා ගන්නේ නැත. ඒවායේ නැම්මේ අනිවාර්යයෙන් ම පණු ගුහා තිබෙයි. සමහර ඒවා පිටතට පෙනෙන්නේ සියුම් කළු තිතක් ලෙස පමණ ය. නමුත් කපා බැලුවොත් එහි පණු ගුලියක් ම සිටිනු පෙනෙයි. එකල බව බෝගයන්ට විස රසායන ගැහිල්ලක් සිද්ද නොවුණු නිසා මේ පණුවන්ගෙන් වන ගැහැට තරමක් ඉහළ ය.

ඊ ළඟට තාත්තා යන්නේ කරවල කඩ වෙතට ය. කරවල කෑල්ලක් අතට ගන්නා තාත්තා ඇඟිලි තුඩු දෙකින් එහි සුඟක් කඩාගෙන කටේ දමා හපා බලයි. ඉන් කිරි මාලු රස දැනෙයිනම් ඒ කරවල හොඳ ය. කරවල වර්ග දෙක තුනකින්, එකකින් අරික්කාලක් පමණ ගැනීම තාත්තාගේ සිරිත ය. (අරික්කාලක් යනු රාත්තලකින් කාලකින් ද අඩකි. ග්‍රෑම්වලින්නම් 50ක් පමණ ය.)

තාත්තා මාලු ගන්නේ ඉඳ හිට ය. නමුත් සෑම සති අන්තයක ම සහ අතර මැද දවසක හරක් මස් ගැනීමනම් කරයි. මස් කඩ තිබෙන්නේ පොළේ ඉදිරිපිට මාකට් එකේ දකුණු කෙළවරේ ය. මස් වෙළෙන්දෝ සියල්ලෝ ම මුස්ලිම් මිනිසුන් ය. ඒ නිසා එහි ඌරු මස් විකුණන්නට නැත. වැඩියෙන් ම තිබෙන්නේ හරක් මස් ය. ඊ ළඟට ඇත්තේ එළු මස් ය. කුකුල් මස් කඩයක් ඇත්තේ ම නැත. එකල අම්පාරේ සිටි අපට කුකුල් මසක රස බලන්නට ලැබෙන්නේ මගුල් ගෙදරකදී පමණ ය. කෙනෙකුට කුකුල් මස් සමග බතක් දෙනවා ය කියන්නේ ඉහළ ම සංග්‍රහයකි..!!

මස් කඩ කාරයා මස් බාගයක් කිරා ඒ මස් කුට්ටිය පත ලී කොටය මත දමා ලොකු වක් පිහියෙන් දෙතුන් වරක් කොටයි. එහි කටු තිබුණ ද, ඒ පිහියට ඒවා කැපෙන්නේ බටර් වගේ ය..! ඉන් පසු ලොකු හබරල කොළයක් ගෙන ඒ මැදට මස් ටික දමා, ඒ  අසළ ගොඩකින් තවත් මොනවාදෝ කටු කොහොල් ටිකක් ගෙන එය ද අර මස් ගොඩට දැමෙයි. ඉන් පසු ඔහු එය වහා ඔතයි. ඉන්පසු සිමෙන්ති බෑග් කඩදාසියක් ගෙන, අර හබරල කොළ පාර්සලය එහි තබා ඔතන අයුරු බලං ඉන්න අපූරු ය. ගෙදර යන තෙක් එය ලිහෙන්නේ නැත. මස් රාත්තලක් සත 20ක් 25ක් පමණ වෙන අතර මස් බාගයක් ම වන්නේ සත 12කි. එසේ වුවත්, මස් අතරට හොරෙන් හෝ මී හරක් මස් ටිකක් දමා දීම මේ මුදලාලිලාගේ ජන්ම පුරුද්දකි. මී හරක් මස් එළ හරක් මසට වඩා රතු ය. මස් තද ය. තැමුබූ පසු කට්ටට සවි වී ඇති කොටස් කීරි සහිත ය. මානම් එළ හරක් මසට වඩා කැමති මී හරක් මසට ය. කමේ මස් කෑ පසු දත් අතර කෙඳි මෙන් කැබලි රැඳී තිබෙයි. කෑමෙන් පසු වතුර ද බී, නියපොත්තෙන් පාදමින් ඒ කීරි මස් රස බැලීම හරිම ආනන්ද ජනක ය..!!

දැන් අප යළි ගෙදර බලා පිටත්වන වේලාව හරි ය. අව් රැල්ල ද, දාහය ද තරමක් වැඩි ය. බඩගින්නක් ද ලියලා වැඩෙයි. දැන් අප සිටින්නේ සහල් කඩ ඉදිරියේ ය. හාල් සේරුවක් සත 15කි. හොඳම තැම්බූ හාලක් සත 18කි. හාල් ඇට දෙක තුනක් කටේ දමා ගන්නා තාත්තා ඒවා කටින් සපනවිට "කටස්" ගා හඬක් නැගෙයි. අප හාල් තෝරන්නේ නැති වුව ද, තාත්තාට වඩා ඇට දෙක තුනක් වැඩියෙන් කටේ දමා ගන්නෙමු.

මේ හාල් ගෝනි කිහිපය අසබඩ ම තවත් එක් ගෝනියක් ඇත. එහි එක් පැත්තක් දිලිසෙන තද දුඹුරු පැහැති සහ වටේ අළු පැහැති අඟල් බාගේ පමණ කැබලිති මහ ගොඩකි. පොල්වලින් තෙල් හින්ද පසු ඉතිරි වන පුන්නක්කු නම් මේ ය. ඒවා තිබෙන්නේ හරකුන් ට දීමට ය. මීට කලින් කා බලා ඇති නිසාවෙන් එහි ඇති පැණි රසය මගේ කටට කෙළ උණවයි. හීන් සැරේ වට පිට බලා මේ පුන්නක්කු කැට දෙක තුනක් ගෙන ජංගි සාක්කුවේ දමා ගනිමි. අයියා ද එසේ කොට ඇති වග  දැන ගන්නේ ගෙදර ගිය පසු ය.

තාත්තා අවසානයට ම මිල දී ගන්නේ සිළුමිණ පත්තරයයි. එය සත 10කි..!!

ගෙදර ගිය පසු ගෙනා බඩු මලු ලිහා, ඒවා නියමිත තැන්වල අසුරන්නට අප ද උදව් වන්නෙමු. පොල් ටික ගොඩ ගැසෙන්නේ කුස්සියේ දර ගොඩ ළඟම ය. හාල් දමන්නට වෙනම ලොකු වට්ටි දෙකක් තිබෙයි. එළවලු සියල්ල වෙන වෙනම ලොකු ඇස්වට්ටියක අතුරා එහළයේ එල්ලයි. කරවල ටික දමන්නේ ලිප උඩ එල්ලා ඇති වේවැල් කිරි ගොට්ටක ය.

දැන් තාත්තා උයන්නට සැරසෙන අතර වාරයේ අයියා තමන් ගෙනා මහාර්ඝ වස්තුව අප තුන් දෙනා අතරේ ම සමසේ බෙදයි. මාද මගේ පංගුව ඊට එක් කරමි. එමේ මෙහේ යන අතර වාරයේ අපි පුන්නක්කු කැබලි කටේ දමා ගෙන සපන්නේ තාත්තාට හොරෙනි. "මොනාද බොලා ඔය කන්නේ..?"යි තාත්තා ඇසූව ද අප උත්තර දෙන්නේ නැත. තාත්තා උත්තර බලාපොරොත්තු වන්නේ ද නැත.

අදටත් යමෙක් මට හරක් කතාවක් කියා බැණ අඬ ගසන විට මගේ රස මනසට එන්නේ ම ඒ අති මිහිරි වූ පුන්නක්කු රසයයි.

පොළේ ගොසින් බඩු තේරීම